Życie bez dziecka jest jałowe.

Życie bez dziecka jest jałowe

Bezdzietne małżeństwa, część singli i księży oraz spora ilość osób homoseksualnych jadą na tym samym wózku. Niestety tylko naszą mniejszość i nasze związki, a co za tym idzie nasze całe życie atakuje się jako bezwartościowe i jałowe. Presja posiadania pociech nie pozostaje jednak obca wielu hetero parom, które z jakichkolwiek przyczyn nie mają dzieci, tak jakby miarą naszego człowieczeństwa i naszego istnienia były tylko dzieci.

Według tego czysto biologicznego podejścia człowiek stworzony jest głównie do rozmnażania i nie jest ważne, że natura nie daje mu instynktu rodzicielskiego, fizycznej możliwości czy chociażby zwyczajnej chęci do ich posiadania. Ważne jest tylko to co narzucają nam odgórnie przyjęte wytyczne i wyobrażenia o nas i naszym przyszłym życiu. Równie dobrze moglibyśmy twierdzić, że człowiek stworzony jest do zaspokajania swoich biologicznych potrzeb: jedzenia, picia, spania itd.

A przecież w życiu nie chodzi o to, żeby tylko rodzić dzieci, chodzi o to, żeby je wychować na wartościowych, dobrych ludzi.

Mówiąc, że najważniejsze jest rodzenie dzieci zupełnie pomija się kwestie ich odpowiedzialnego wychowania. Na urodzeniu dziecka życie się nie kończy, tutaj obowiązki dopiero się zaczynają. Dziecko wymaga maksymalnego zaangażowania i całkowitego poświęcenia.

W jednym z najliczniejszych krajów świata istnieje proceder wśród najniższej grupy społecznej, gdzie kobiety z  najniższej grupy społecznej rodzą dzieci co najmniej co dwa laty bo mniejsze wywołują więcej współczucia i litości tym samym przynosząc większy zysk. Starsze już maluchy muszą sobie radzić same, błąkają się więc później po ulicach prosząc o coś do jedzenia.

Gdyby najważniejszym zadaniem ludzkości było tylko rodzenie dzieci, pod znakiem zapytania stanąłby wszechstronny rozwój. Bo po co dążyć do zdobywania i gromadzenia coraz większej wiedzy, do rozwoju technologii, poznawania wszechświata i odkrywania kolejnych praw rządzących materią. Po co człowiek miałby coś tworzyć, przekraczać siebie, po co angażowałby się w jakiekolwiek ruchy, dziedziny, nawet nawracać, skoro jedyne co czyn nas ludźmi wartościowymi to potomek ? Potomek, którego istnienie byłoby ważniejsze od tego na jakiego człowieka go wychowujemy.

Czasami wyobrażam sobie świat w którym rzeczywiście jedynym śladem po ludziach byłyby ich dzieci. W takim wypadku moglibyśmy nadal pozostawać w jaskiniach żyjąc w prymitywnych społecznościach. Skoro nie zostawiamy na świecie nic poza dziećmi to od razu możemy spalić biblioteki i zniszczyć cały dorobek ludzkości tak jakby wiedza, którą wypracowują nieprzypadkowo, również ludzie bezdzietni nie była istotna dla rozwoju kolejnych pokoleń.

Dzieci są cudem tego świata tak jak i każdy z nas, ale czy tak trudno jest zrozumieć, że nie każdy rodzi się po to by dzieci posiadać ? Nigdy nie chciałabym zobaczyć świata w którym każdy rodzi się po to by nieustannie płodzić kolejne dzieci. Dzieci, którymi nie miałby się kto zająć ani kto wykarmić i wszystko działoby się w imię powszechnie głoszonej miłości oraz nienawiści do wszystkiego co inne, niezgodne z przyjętymi i narzucanymi wszystkim standardami. Łatwiej jest stwierdzić, że to co korzystne dla większości musi dotyczyć wszystkich bez wyjątku niż zastanowić się nad przyczynami i konsekwencjami pewnych wyróżnień czy odstępstw od ogółu.

Wychowanie dzieci pochłania ogromną ilość energii czy to materialnej czy emocjonalno - mentalnej, którą osoby nie posiadające pociech mogą spożytkować na dziedziny do których rozwijania zostali stworzeni.

Mali