Coming out przed rodzicami - Wasze Historie. - Homoseksualizm, LGBT, Rodzice.

"... nie wytrzymałam i powiedziałam: jestem lesbijką. Zapadła cisza. Sama zdziwiłam się moim zachowaniem, ale nie mogłam i nie chciałam tego cofać" 

Po raz kolejny zainspirowane korespondencją z jedną z naszych czytelniczek postanowiłyśmy stworzyć post o coming outach. O naszych możecie przeczytać tutaj Coming out - Nasze historie, a o sposobach na to jak powiedzieć bliskim o orientacji homoseksualnej znajdziecie tu - Mamo jestem gejem ! Tato jestem lesbijką !

Dziś głos należy do was. Jeśli ktoś jeszcze chciałby się podzielić zapraszamy na naszego maila okiemlesbijki@gmail.com lub na nasz Fanpage Okiem Lesbijki

Swoje historie opowiedziało nam pięć fantastycznych kobiet: Paula, Agata, Kasia, Magda oraz Iwona. Ogromnie żałujemy, że ze względu na ich długość - nie możemy ich umieścić tutaj w całości. Każda z nich była dla nas równie przejmująca, kilka z nich doprowadza do łez, inne wywołują na twarzy uśmiech.

Jak to się zaczęło? 

"Wszystko zaczęło się w szkole średniej, już wcześniej zwracałam dużą uwagę na kobiety jednak próbowałam to z siebie "wyrzucić" bo bałam się reakcji bliskich i najbliższych i wcale się nie pomyliłam. Z początku podgadywałam ich tylko na temat kobiet, źle mówiłam o mężczyznach. Myślałam, że się zorientują i normalnie ze mną o tym porozmawiają jednak żyli w błogiej nieświadomości (...)"  Paula

"Ja wyoutowałam się jedynie przed mamą. Planowałam to bardzo, bardzo długo, wyszło to niezgodnie z moimi zamierzeniami, strasznie spontanicznie. To miało miejsce około rok temu, gdy kończyłam drugą klasę liceum, albo już  na wakacjach nie pamiętam dokładnej daty"  Agata

"Zostałam wychowana na wiosce w bardzo szanowanej przez otoczenie rodzinie, gdzie mama jest nauczycielką i każdy ma jakiś tytuł... Gdzie słowa rodzynka wychowanego bez płci kobiecej, każdy oczekuje ślubu, są nie do pojęcia jak mogłoby być inaczej a jednak. Moje uczucia co do spędzenia życia, z osobą tej samej płci i świadomości, że inaczej być nie będzie - nie dawały mi spokoju"  Iwona

Coming out !

"Tylko raz w złości przypadkowo powiedziałam, że wole dziewczyny (...) czego naprawdę chce i w jaki sposób i z kim chce być szczęśliwa." Kasia

"Miałam wtedy 17 lat, moja pierwsza miłość przyjechała wtedy do mnie do domu. Mama wyszła gdzieś nie pamiętam gdzie (...) gdy wróciła zastała mnie poniżej pasa mojej obecnej partnerki. Wyszła i wróciła za godzinę." Magdalena

"Usiadłam wieczorem w kuchni popijając ciepłą, przepyszną herbatę. Kilka chwil później dołączyła do mnie mama (....) rozmowa toczyła się bez obierania konkretnego kierunku. Nagle nie wytrzymałam i powiedziałam: jestem lesbijką. Zapadła cisza. Sama zdziwiłam się moim zachowaniem, ale nie mogłam i nie chciałam tego cofać." Agata

"Przyszedł do mnie ojciec z mamą,  chcieli porozmawiać, czułam już, że źle się to skończy. Oznajmili mi, że widzieli mój cudowny status na facebooku. Co więc mogłam zrobić? Po prostu im się przyznałam, że najzwyczajniej w świecie to jest mój wybór, jestem z kobietą i nie zamierzam tego zmieniać bo tylko z kobietą czuje się szczęśliwa." Paula

"Odkąd byłam z kobietą, zaczęły się szantaże, pobyt mamy w szpitalu, a nawet i uderzenie. Psychiczne znęcanie było gorsze od fizycznego (...) stwierdziłam, że nie będę oszukiwać sama siebie i nieważne co będzie się działo - dojdzie, albo do tragedii, albo do akceptacji"   Iwona

Reakcje

"Nastąpiło wielkie zdziwienie, oburzenie. Pytania: co ja mówię, czemu, od kiedy. Wmawianie mi, że przecież umawiałam się z chłopcami i nawet jednego dawniej przyprowadziłam do domu. Mama zaczęła opowiadać jaki to wielki grzech, że to da się wyleczyć. Nie dowierzała, wyraźnie była w szoku, a ja się rozpłakałam. Bardziej ze stresu tak myślę bo to był dla mnie ważny moment. Temat ostygł, nie poruszałyśmy go przez następnych kilka dni, tygodni. W końcu zaczęłam mówić o tym głośno, tym razem już przy młodszej siostrze. Mama zarzucała mi wymyślanie bajek, że z tego wyrosnę i skończy się próbowanie bycia na siłę oryginalną. Sądziła, że chce zwrócić na siebie uwagę dla zwykłej zabawy." Agata

"W tym momencie świat mi się zawalił. Mama wpadła w szał, ojciec również, poleciały w moim kierunku najgorsze osądy, wyzwiska, jakbym popełniła największą zbrodnie w życiu. Tym sposobem wylądowałam na ulicy. Więc noc spędziłam u bliskiej mi cioci, której zdaniem postąpienie moich rodziców było okropne, chociaż uznała, że mają prawo mnie nie akceptować. (...) Po nieprzespanej nocy postanowiłam zadzwonić do taty chcąc wrócić do domu i spróbować jeszcze z nimi porozmawiać. (...) Szybko zaczęłam tego żałować, gdy po wejściu przez próg zobaczyłam swoją matkę, która gdyby mogła zmieszałaby mnie z błotem. Próbowałam im to objaśnić od A do Z (...) jednak bez skutku, było tylko gorzej. Kazano mi zakończyć znajomości z osobami homoseksualnymi jednak postawiłam się. (...) nie będę rezygnowała z własnego dobrego samopoczucia i szczęścia dla kogoś, dla kogo moje szczęście nie ma znaczenia. Po długiej rozmowie pozwolili mi zostać, ale chcieli mieć stały dostęp do mojej prywatności - poczta, telefon i inne. Żenujące bo mam 21 lat i takie zachowanie jest dla mnie karygodne (...)" Paula

"Mówili, że jestem nieodpowiedzialna, że mam sobie znaleźć fajnego chłopaka i że przeze mnie nie mogą spać po nocach bo to wszystko im się śni. Powiedzieli mi jeszcze, że mam się zmienić, że mama pójdzie ze mną do psychologa bo naoglądałam się za dużo telewizji i to wszystko przez nią i przez internet. Gdy powiedziałam o filmie "Modlitwy za Bobiego" powiedziała mi, że znowu oglądam te gejowskie rzeczy" Kasia

"Gdy Karolina pojechała, zawołała mnie do siebie i stwierdziła, że ona wiedziała, że jestem les, że od początku to czuła. Dodała tylko, że mogłam jej sama powiedzieć, a następnym razem mam zamknąć drzwi. Mam bardzo tolerancyjną rodzinę i akceptują moje wybory"  Magdalena

Co dalej ? 

"Do teraz uważa, iż sobie to wymyśliłam. Ma mnie za heteroseksualną dziewczynę udaje, że nie pamięta naszych rozmów i moich słów. Wszystkim znajomym i rodzinie opowiada, że nie znalazłam sobie jeszcze kawalera i nie chce mieć dzieci bo jestem zbuntowana " Agata 

"W końcu wyjechałam zostawiają bliskie osoby za sobą (...) Moja walka trwała 5 lat, po 3 latach nastąpiły zmiany, rodzice się starzeją, zrozumieli błąd. Kontakt  jest normalny i z radością wracam do domu." Iwona

"Aktualnie u nich mieszkam mimo, że tego nie akceptują i bardzo mi docinają, ale staram się wytrzymać i żyje nadzieją, że kiedyś zrozumieją, nie ukrywam, że przez to popadam w depresję. Męczy mnie ich stosunek do mnie - zawsze dzieliłam się z nimi większością spraw - w szczególności z mamą. Teraz już nie mogę tego robić bo jak mi powiedziała: najchętniej by mnie z dowodu wypisała (...) To tylko dlatego, że nie potrafię poczuć szczęścia przy mężczyźnie, a oni nie akceptują tego bo chcieli mieć zięcia i wnuki..." Paula